Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων λειτουργίας του υποκαταστήματος Σερρών της Εθνικής Τράπεζας, η Διοίκηση και στελέχη της είχαν την ευκαιρία να παραστούν στην εορταστική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018 στο υποκατάστημα για να τον έναν αιώνα επιτυχούς παρουσίας της Εθνικής στην πόλη των Σερρών.
Στον εορτασμό παραβρέθηκε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Παύλος Μυλωνάς όπου συνομίλησε με τους τοπικούς φορείς και πελάτες της τράπεζας που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, την οποία τίμησε με την παρουσία του ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας.
Ιστορικό της Εθνικής Τράπεζας στις Σέρρες
Η Εθνική Τράπεζα ιδρύει το υποκατάστημα Σερρών στις 16 Δεκεμβρίου 1918. Η προετοιμασία του υποκαταστήματος έχει ανατεθεί στον υπάλληλο της Τράπεζας Σωκράτη Σουλιώτη και προσωρινός διευθυντής του ορίζεται ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Το νέο υποκατάστημα Σερρών, έργο του Ιωάννη Ισηγώνη, ένα κτήριο μεγαλοπρεπές, αποτελούνταν από τρία επίπεδα και διέθετε ανεξάρτητη είσοδο για την οικία του διευθυντή που καταλάμβανε τον άνω όροφο. Στο ισόγειο δέσποζε ψηλοτάβανη κεντρική αίθουσα συναλλαγών και στον πρώτο όροφο στεγάστηκαν τα γραφεία των διαφόρων υπηρεσιών του υποκαταστήματος.
Το κλασικό κτίριο, με την αρχιτεκτονικό αρχαϊσμό του, εκπέμπει μια μεγαλοπρέπεια, που στην εποχή που κατασκευάσθηκε, σηματοδοτούσε την επανεκκίνηση της τοπικής οικονομίας, μετά και τη δεύτερη Βουλγαρική κατοχή από τον Αύγουστο του 1916 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1918.
Η ανέγερσή του εντός της ονομαζόμενης πυρίκαυστης ζώνης, αποτέλεσε, όπως αναφέρει η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωπληροφορικής και Τοπογραφίας του ΤΕΙ Κεν. Μακεδονίας κυρία Λίλα Θεοδωρίδου, στην παρουσίασή της για «Το χρονικό του κτιρίου της Εθνικής Τράπεζας Σερρών», στο Β΄ Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο: «Οι Σέρρες και η περιοχή τους από την οθωμανική κατάκτηση μέχρι τη σύγχρονη εποχή», το έναυσμα για την οικοδομική άνθηση που ακολούθησε.
Όπως αναφέρει η κυρία Λίλα Θεοδωρίδου στην εργασία της αποτέλεσε το πρώτο από μια σειρά ιδιόκτητων κτηρίων της Εθνικής Τράπεζας στο Βορειοελλαδικό χώρο (ακολούθησαν τα υποκαταστήματα στην Δράμα, Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Έδεσσα, Ιωάννινα, Κοζάνη, Φλώρινα κ.λπ.) .
Τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά του γνωρίσματα
Κυρίαρχο γνώρισμα του επιβλητικού κτιρίου του κεντρικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας αποτελεί ο αρχιτεκτονικός αρχαϊσμός του. Αυτό, όπως αναφέρει η αρχιτέκτονας κυρία Λίλα Θεοδωρίδου, περιγράφοντας τον πρωταρχικό σχεδιασμό του κτιρίου, «φαίνεται ειδικότερα στη διαμόρφωση των τεσσάρων γωνιακών ανοιγμάτων στον άνω όροφο, με τους αράβδωτους κίονες, χρωματισμένους σε απομίμηση μαρμάρου και τους τέσσερις ογκώδεις ορθογωνικους πεσσούς του προπύλου που συνιστούν και το κυρίαρχο στοιχείο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Η βάση των πεσσών επενδύεται με μάρμαρο, ο κορμός τους δέχεται επεξεργασία με artificiel και επιστέφονται με τσιμεντένια κιονόκρανα ιωνικού τύπου. Τη στάθμη της βάσης του απλού κλασικού επιστυλίου, τονίζει και επεκτείνει νοητά στο υπόλοιπο κτίριο τσιμεντένια ταινία με εγχάρακτο μαίανδρο.
Ο μαίανδρος αυτός μαζί με τα πλατιά πλαίσια στους φεγγίτες, τις ραβδώσεις στο επίχρισμα της τοιχοποιίας, την οδοντωτή ταινία κάτω από το προτεταμένο γείσο και το συμπαγές στηθαίο του δώματος τονίζουν ακόμη περαιτέρω το κλασικιστικό ύφος του κτιρίου. Στην πλαγία δεξιά όψη, η κλιμάκωση των όγκων επαναλαμβάνεται με τον άξονα συμμετρίας να τονίζεται με τρία υψίκορμα ανοίγματα. Στην πλαγία αριστερή όψη κυριαρχεί η επιβλητική είσοδος στην κατοικία του διευθυντή, με το κλασικό θύρωμα και την αετωματικό επίστεψη.Τέλος η πίσω όψη, έχοντας μικρότερη ογκοπλαστική δύναμη, εντυπωσιάζει με τη loggia, τον κλειστό εξώστη με τους δύο κίονες με τα ιωνικού τύπου κιονόκρανα».
Κατοικία του διευθυντή
Οι κατασκευαστές του κτιρίου, στον σημερινό δεύτερο όροφο, όπου φιλοξενούνται εργασίες προσωπικής τραπεζικής, είχαν δημιουργήσει έναν πολυτελή χώρο με δώδεκα δωμάτια, μεγάλη κουζίνα και τεράστια βορινή τραπεζαρία, με κλειστό εξώστη, που ήταν η κατοικία του διευθυντή. Στη τραπεζαρία αυτή έγιναν κατά καιρούς λαμπρές δεξιώσεις.
Από τα δώδεκα δωμάτια, τα δύο είχαν ιδιαίτερο λουτρό και αποτελούσαν μια σουίτα, πολυτελώς επιπλωμένη αποκλειστικά για τη φιλοξενία υψηλών προσωπικοτήτων.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1927 και στην τοπική εφημερίδα Πρωία, στις 16 Ιουνίου, αναφέρεται: «Από την περασμένη Κυριακή άνοιξε τις πύλες του το νέο μέγαρο της Εθνικής Τράπεζας. Η ευμάρεια και η μεγαλοπρέπεια του νέου τούτου ιδρύματος μας είναι μεγαλειώδης». Εκεί έμεινε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν επισκέφθηκε για τρίτη και τελευταία φορά την πόλη το 1930. Στο όροφο αυτό και πίσω ακριβώς από το αέτωμα της πρόσοψης υπήρχε ένα ευρύχωρο ανθοκήπιο, μια θαυμάσια serra, που τον χειμώνα προστατευόταν από άθραυστο υαλοστάσιο.
Από την πρώτη έκθεση επιθεώρησης του 1921 διαβάζουμε:
«Ως γραφεία του Υποκαταστήματος και κατοικία του Διευθυντού χρησιμεύει οικία ανήκουσα κατά μεν τα 59/80 εις το Ελληνικόν δημόσιον κατά δε τα υπολειπόμενα 21/80 εις τους κληρονόμους Χατζή Αβδούση, προς επισκευήν της οποίας εδαπανήθησαν μέχρι σήμερον Δρχ. 20.182,75. Δι΄ ετήσιον ενοίκιον καταβάλλονται συνολικώς Δρχ. 2.440 – και η αρχική μίσθωσις συνομολογήθη τριετής, λήγουσα την 7ην Αυγούστου 1922».
Η επιλογή της θέσης
Η επιλογή της χρονικής στιγμής και η χωροθέτηση του νέου υποκαταστήματος δεν είναι τυχαία. Ούτε εντάσσεται στη συνήθη διαδικασία επέκτασης του δικτύου της Τράπεζας, προκειμένου να ανταποκρίνεται στην εξυπηρέτηση αναγκών που οφείλονται στην αύξηση του κύκλου εργασιών και της ζήτησης των εξειδικευμένων υπηρεσιών που παρέχει.
Το έτος 1918 αποτελεί μεγάλη ιστορική τομή. Στις 11 Νοεμβρίου τερματίζεται ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος με την υπογραφή της ανακωχής στην Κομπιένη της Γαλλίας. Οι συνέπειες της ήττας των Κεντροευρωπαϊκών Δυνάμεων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα μεταβάλουν ριζικά τον ευρωπαϊκό και μεσανατολικό χάρτη. Οι διεθνοπολιτικές, εδαφικές και άλλες διεργασίες των επόμενων χρόνων, που στοχεύουν στο διαμοιρασμό των απωλειών των ηττημένων και στην προσπάθεια επίτευξης νέας γεωπολιτικής ισορροπίας, θα είναι έντονες και συχνά συγκρουσιακές. Όπως είναι αναμενόμενο, θα έχουν τις επιπτώσεις τους και στην Ελλάδα.
Ανακαίνιση το 2017
Η Εθνική Τράπεζα τιμώντας την συμπλήρωση ενός αιώνα παρουσίας στην πόλη μας προχώρησε σε μια σημαντική ανακαίνιση του μεγάρου της, προβαίνοντας σε εκ βάθρων αλλαγές στο εσωτερικό του, που προσέδωσαν υψηλή αισθητική αλλά και λειτουργικότητα στους χώρους του καταστήματος, ώστε η εμπειρία των πελατών της να ξεφεύγει από τα όρια μιας απλής συναλλαγής.
Οι εργασίες, όπως αναφέρει ο διευθυντής του καταστήματος κ. Ιωάννης Τσαγκαλίδης, ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2017. Διατηρήθηκαν και αναδείχθηκαν τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτιρίου. Τόσο στον ισόγειο χώρο όπου λειτουργούν τα γκισέ της τράπεζας, όσο και στον δεύτερο όροφο, διασφαλίζεται άπλετος χώρος για την παραμονή των πελατών και είναι διάχυτη η αίσθηση της πλήρους ελευθερίας κινήσεων. Εργονομική και λειτουργική είναι η χωροθέτηση και στο δεύτερο όροφο.
Ιδιαίτερα προσεγμένη η επιλογή των φωτιστικών αναδεικνύει την υψηλή αισθητική του χώρου, προσφέροντας, παράλληλα, πλούσιο και σχεδόν «φυσικό» φωτισμό. Στο εξωτερικό μέρος του κτιρίου έγιναν παρεμβάσεις για το «φρεσκάρισμα» της εξαιρετικής αρχιτεκτονικής του, που δεν επιδέχεται παρεμβάσεων.
Το μέγαρο της Εθνικής Τράπεζας περιλαμβάνεται από το 1989 στο αρχείο των διατηρητέων κτιρίων.
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΣΗΓΟΝΗΣ
Γεννημένος στη Σμύρνη στις 24 Φεβρουαρίου του 1899, ο Ισηγόνης τελείωσε το Γυμνάσιο στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και το Λύκειο στη Χίο. Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λωζάνης και εργάστηκε τα πρώτα χρόνια στη Φινλανδία για την κατασκευαστική εταιρεία Kruger & Toll, επιβλέποντας οικοδομικά και υδραυλικά έργα. Το 1924 προσελήφθη από την Εθνική Τράπεζα σαν πολιτικός μηχανικός, με γνώσεις αντισεισμικής θωράκισης και ειδικός στο μπετόν αρμέ, τεχνική που ακόμα δεν ήταν γνωστή στην Ελλάδα.
Με πρώτο του έργο το υποκατάστημα Σερρών, ο Ισηγόνης ανέλαβε την κατασκευή μιας σειράς υποκαταστημάτων της Τράπεζας σε πολλές επαρχιακές πόλεις της χώρας. Κτήρια επιβλητικά, που ξεχωρίζουν για την άρτια και σύγχρονη κατασκευή τους, τα οποία αποτέλεσαν διαχρονικά, εμβληματικά σημεία των πόλεων στις οποίες χτίστηκαν και τα οποία κλήθηκαν να επιτελέσουν έναν επιπλέον σκοπό, να εμψυχώσουν τον πληθυσμό μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και να αποτελέσουν έναυσμα για την οικοδομική και εμπορική άνθηση που ακολούθησε την κατασκευή τους.
πηγη Αnexartitos.gr
